معنی بر بردن - جستجوی لغت در جدول جو

بر بردن

لغت نامه دهخدا

در بردن

چیزی یا کسی را ربودن و با خود بردن

فرهنگ فارسی عمید

بر کردن

بالا بردن، افراختن

فرهنگ فارسی عمید

بار بردن

بردن بار از جایی به جای دیگر، به پشت کشیدن بار

فرهنگ فارسی عمید

بو بردن

احساس بو کردن، اندک اطلاعی از یک امر پنهانی پیدا کردن، گمان بردن، پی بردن

فرهنگ فارسی عمید

سر بردن

(حَ خوَرْ / خُرْ دَ)

بسر بردن. (آنندراج). طی کردن. گذراندن. انجام دادن:
بسر برده یک ماه سام دلیر
ابا زال و با رستم شیرگیر.
فردوسی.
همه شب به باده تهمتن به می
بسر برد دستان فرخنده پی.
(کک کوهزاد).
اگر بدست پادشاه کامکار و کاردان محتشم افتد بوجه نیکو بسر برد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 386).
- سر در جیب بردن، غروب کردن. رجوع به سر شود

لغت نامه دهخدا

بار بردن

(مَ جِ)

حمل بار و نقل کردن آن:
حاجی تو نیستی شتر است ازبرای آنک
بیچاره خار میخورد و بار می برد.
سعدی.
برد هر کسی بار درخورد زور
گرانست ران ملخ پیش مور.
سعدی (بوستان).

لغت نامه دهخدا

خبر بردن

(بَ یِ اُ دَ)

اطلاع دادن. مطلبی بگوش کسی رساندن. با خبر کردن:
خبر بردند شیرین را که فرهاد
بماهی حوضه بست و جوی بگشاد.
نظامی.
خبربرد صاحب خبر نزد شاه
که مشتی ستمدیدۀ دادخواه.
نظامی.
تنی چند از گرانجانان که دانی
خبر بردند سوی شه نهانی.
نظامی.
گفتمش بگذار تا باردگر
روی شه بینم برم از تو خبر.
مولوی.
ای پیک نامه بر که خبر میبری بدوست
یالیت اگر بجای تو من بودمی رسول.
سعدی.
ای برق اگر بگوشۀ آن بام بگذری
جایی که باد زهره ندارد خبر بری.
سعدی (طیبات).
خبر که می برد امشب رقیب مسکین را
که سگ بزاویۀ غار در نمی گنجد.
سعدی (طیبات).
مدام این دو چون حاجبان درند
ز سلطان بسلطان خبر می برند.
سعدی (بوستان).
بذوالنون خبر برد از ایشان کسی
که بر خلق رنجست و سختی بسی.
سعدی (بوستان).
الا که می برد خبر بشهر من دیار من
که پاره پاره شد تن جوان گلعذار من.
؟
، نمامی کردن. سخن چینی کردن. سعایت کردن، پیغام بردن. پیغام گزاردن

لغت نامه دهخدا

بر کردن

(مُ فَ ءَ)

در تداول عامه، دوام آوردن. (یادداشت مؤلف). زنده ماندن. بر جای ماندن. بجای ماندن: این بچه زیر دست این نامادریها بر نمی کند. یهودی در آذربایجان بر نمی کند. زیر دست این ناکس هیچ کس بر نمی کند. به تن او جاجیم هم بر نمی کند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بر برده

(بَ بُ دَ / دِ)

برداشته. افراشته:
همه بازبسته بدین آسمان
که بر برده بینی بسان کیان.
بوشکور، بر روی دویدن:
سالها ای اشک جا دادم ترا در چشم خویش
وقت فرصت کی روا داری که بر رویم جهی.
سلمان.
و شعر فوق بهر دو معنی ایهام دارد

لغت نامه دهخدا

بد بردن

(مَ)

رنجیده کردن و آزردن. (آنندراج). رنجه کردن و آزار کردن. (ناظم الاطباء) ، رأی نوپدید آمدن. (تاج المصادر بیهقی) :
چون از گشاد بر نظرت شد زمانه (رمایه) ؟ راست
هرگز گمان مبر که ز رنج افتدش بدا.
مسعودسعد (دیوان ص 3).
و گفتند اصل نص اول است و بدا بر خدا روا نیست. (جهانگشای جوینی).
- در ارادۀ خدای تعالی بدا حاصل شدن، بوجود آمدن رایی برای خالق بجز آنچه که قبلاً اراده ای بر وی تعلق گرفته بود. (از یادداشت مؤلف). و رجوع به بداء شود

لغت نامه دهخدا

بو بردن

(نُ نَ)

احساس کردن و واقف شدن وخبردار گردیدن و پی بردن. (ناظم الاطباء). احساس کردن. ادراک کردن. فهمیدن. واقف شدن. خبردار گردیدن بطور اجمال. پی بردن. نشان یافتن. (فرهنگ فارسی معین) :
پادشاهان جهان از بدرگی
بو نبردند از شراب بندگی.
مولوی.
شاه بویی برد بر اسرار من
متهم شد پیش شه گفتار من.
مولوی.
چون که بویی برد و شکر آن نکرد
کفر نعمت آمد و بینیش خورد.
مولوی.
تا به گفت وگوی پندار اندری
تو ز گفت خوب کی بویی بری.
مولوی.
ندانی اگر هیچ بویی بری
مقامات میخوارگان سرسری.
نزاری قهستانی (دستورنامه، چ روسیه ص 67).
رجوع به بوی بردن شود.